8º Concerto "Días Descalzos"

Sábado 17- 6 - 06 ás 23 h. no Café UF R/Pracer 19 Vigo

Días Descalzos

Cancións:

• QUIXERA
  Letra e música: Días descalzos
  
  Quixera que foran outros,
  ou a sombra dunha aciñeira,
  que se encargara a chuvia
  do naufragio dos meus días.
  
  Quixera que os azuis
  que lle roubos ós espellos
  se acumulen no tempo
  e destinxan os meus sonos.
  
  Pero o certo é que é a dúbida,
  a vixilia e a tormenta,
  os ocos e os costumes,
  as miras e as portas.
  
  Quixera a nulidade
  das rúas e desertos,
  de chemineas e fumes,
  de pasteis e cemento.
  
  Quixera unha ferida soa
  que fure o tronco enteiro;
  que non me vaia secando
  con cen fendas que non agardo.
  
  Pero o certo é o medio
  entre a terra e o ceo,
  entre a noite e o día,
  entre o meu teito e o chan.
  
• QUE FACER
  Letra e música: Días descalzos
  
  Que facer
  se nuns anos voltamos a atoparnos?
  Que facer
  se nese tempo os dous cambiamos?
  
  Cantas fotos e mentiras
  que alegran os nosos días
  e facíannos pasar as horas fuxindo
  da monotonía
  
  E quen
  non se preocupa do irrecuperable?
  Quen
  non añora o que tivo e perdeu sen máis?
  
  Correndo polas rúas,
  buscando nos recunchos,
  e vai pasando o tempo
  e queda atrás.
  
  E agora que tomei asento,
  recuperado o alento,
  agora que non busco
  atopo con facilidade.
  Agora que parou o tempo,
  Qque lembro por momentos,
  vago e camiño no futuro
  sen mirar atrás.
  
  E que facer
  cando te mire e lembre o que tive
  e valore o que obtiven
  e non saiba reaccionar?
  
  E a miña dúbida e a miña ledicia
  confundan os meus pensamentos
  e volva a perdelo todo
  como aquela vez.
  
• VECIÑO DE SOIDADE
  Letra e música: Días descalzos
  
  De postre as natillas con indiferencia,
  de noite as pastillas de aguantar a súa ausencia
  e lisquei as dez
  sen deixar nen unha pegada da miña pel.
  
  Segundo andar fronte á súa casa vivo
  mais ela non sospeita do que son testemuña:
  de cada un dos seus xestos de preocupación.
  Deixou a súa ironía, estrea dor.
  
  Como as ganas de poder berrar
  quéimanme os ollos de vela chorar
  mais a rúa entre os dous
  mais a rúa entre os dous.
  Son veciño de soidade.
  
  Onte á noite na fiestra cambiou o seu sillón,
  luces acendidas no seu cuarto,
  fume nas miñas cortinas desfacéndose.
  Non podo oir o seu berro lembrándome.
  
  Como as ganas de poder berrar
  quéimanme os ollos de vela chorar
  mais a rúa entre os dous
  mais a rúa entre os dous.
  Son veciño de soidade.
  
  Enfronte hoxe xa me ve como a vexo eu,
  os ollos confúndense co corazón.
  Mais a rúa entre os dous
  mais a rúa entre os dous.
  Son veciño da soidade.
  
  Como as ganas de poder berrar
  queimanme os ollos de tanto chorar.
  Mais a rúa entre os dous
  Mais a rúa entre os dous
  da man de soidade.