10º Concerto "Samuel Leví"

Sábado 1 de xullo ás 23 h. no Café UF R/Pracer 19 Vigo

Samuel Leví

http://www.samuellevi.com/

Cancións:

• Samuel AcUSA
• Así nos va
• Calles vacías

9º Concerto "Julián Rodriguez

Venres 30 de xuño ás 23 h. no Café UF R/Pracer 19 Vigo

Julián Rodriguez

Cancións:

• SERÁN CEIBES
  Letra e música: Julián Rodríguez González
  
  Somos tan homes que xa non imos ó circo,
  somos tan serios que divertímonos matando.
  Que será dos tolos cando morramos,
  que será dos coxos cando morrámos.
  Serán ceibes...
  
  Somos tan sabios que nunca trabucamonos,
  somos tan nobres que querémonos odiando.
  Qué será dos babecos cando morramos,
  que será dos cegos cando morramos.
  Serán ceibes...
  
  Somos tan bos que alguén nos chama viláns,
  tan valentes que nada pode asustarmonos.
  Que será dos presos cando morramos,
  que será dos nenos cando morramos.
  Serán ceibes...
  
• RAIO DE LUZ
  Letra e música: Julián Rodríguez González
  
  Atrapei un raio de luz
  cando menos o esperaba.
  Andaba distraido e colouse
  pola ventá.
  Dixome que foi estrela fugaz
  que os desexos pesábanllele
  que está triste, enfermo
  e non é nada.
  
  Non te morras, leváme primeiro á fronteira.
  Pídocho, raio de luz
  que un día foches cometa.
  Cega, eiquí a vida quedouse cega.
  Dígocho, raio de luz
  que fuches Deus e eres poeta.
  
  Atrapei un pedazo de azul
  cando menos o esperaba.
  Viña perseguindo unha estrela
  que se lle escapaba.
  Díxome que antes foi acuarela
  e que sen a súa luz xa non é nada
  tan só escuridade
  tódalas noites e mañás.
  
  Quixera coñecer tódolos teus planetas.
  Pídocho, raio de luz
  que un día fuches cometa.
  Quen queira ser astronauta
  a vida enteira,
  que consiga un raio de luz,
  un deus ou un poeta.

• O QUE TI QUEIRAS
  Letra e música: Julián Rodríguez González
  
  Non penso limparme dos pes as areas,
  cando suba da praia ó teu salón,
  fun a onda esmagada contra as pedras,
  fun a folla que o vento sube ó sol.
  Agora son, o que ti queiras.
  
  Hoxe que me clasifiquen como queiran,
  coma o home do campo ou da cidade,
  fun a lapa que prendeu o teu bosque,
  fun o neón encol do capó dun coche.
  Agora son, o que ti queiras.
  
  Tiven a vida dunha bolboreta,
  a dun can, un lobo, un gabián,
  fun a furada do sonriso mentireiro,
  fun a pluma dun pavón.
  Agora son, o que ti queiras.
  
  Mancharei de sangue o pomo da porta,
  cando o venres chegue de traballar,
  fun na guerra un renxer de ósos,
  fun o brión que medra dos mortos.
  Agora son o que ti queiras.
  O que ti queiras.

Audicións e filmes

• Filmacións de Cantautores:
  
  LEONARD COHEN: Martes 20 de Xuño
  PAOLO CONTE (I): Mércores 21 de Xuño
  PAOLO CONTE (II): Xoves 22 de Xuño
  PETER GABRIEL: Martes 27
  STING: Mércores 28
  MARIANNE FAITHFULL: Xoves 29
  
  MANU CHAO: Martes 4 de xullo
  CAMARÓN(I): Mércores 5
  CAMARÓN(II): Xoves 6
  SIVAN PERWER (kurdistan): Mércores 12
  OM KALSOUM (Exipto): Xoves 13
  YOUSSU N'DUR (Senegal): Martes 18
  SAIF KEITA (Mali): Mércores 19
  BJORK (Islandia): Xoves 20
  

Todos os pases son ás 20,30h. no Café Uf

• Audiciós: 8 Horas con...

LEONARD COHEN: 20 de xuño

CANTAUTORES KURDOS/TURCOS: 27 de xuño

CANTAUTORES AFRICANOS: 4 xullo

CANTAUTORES LATINOS: 11 DE XULLO

• Cine e Canción:

"LITTLE VOICE". Mark Heman, 1998(96'): 25 de xuño

"BAGDAG RAP". Arturo Cisneros, 2004(75)`: 2 de xullo

"PINK FLOD: THE WALL". Alan Parker, 1982(95') : 9 de xullo

"SEVILLA CITY": 11 de xullo

"LATCHO DROM". Tony Gatlif, 1992: 16 de xullo

"EN LA CUERDA FLOJA". James Mangold, 2005 (2h.16') : 23 de xullo

"ESTA VIVI, BIEN Y VIVE EN PARÍS". Dennis Heroux, 1975 (90'): 30 de xullo

Todos os pases son os domingos ás 20h.

8º Concerto "Días Descalzos"

Sábado 17- 6 - 06 ás 23 h. no Café UF R/Pracer 19 Vigo

Días Descalzos

Cancións:

• QUIXERA
  Letra e música: Días descalzos
  
  Quixera que foran outros,
  ou a sombra dunha aciñeira,
  que se encargara a chuvia
  do naufragio dos meus días.
  
  Quixera que os azuis
  que lle roubos ós espellos
  se acumulen no tempo
  e destinxan os meus sonos.
  
  Pero o certo é que é a dúbida,
  a vixilia e a tormenta,
  os ocos e os costumes,
  as miras e as portas.
  
  Quixera a nulidade
  das rúas e desertos,
  de chemineas e fumes,
  de pasteis e cemento.
  
  Quixera unha ferida soa
  que fure o tronco enteiro;
  que non me vaia secando
  con cen fendas que non agardo.
  
  Pero o certo é o medio
  entre a terra e o ceo,
  entre a noite e o día,
  entre o meu teito e o chan.
  
• QUE FACER
  Letra e música: Días descalzos
  
  Que facer
  se nuns anos voltamos a atoparnos?
  Que facer
  se nese tempo os dous cambiamos?
  
  Cantas fotos e mentiras
  que alegran os nosos días
  e facíannos pasar as horas fuxindo
  da monotonía
  
  E quen
  non se preocupa do irrecuperable?
  Quen
  non añora o que tivo e perdeu sen máis?
  
  Correndo polas rúas,
  buscando nos recunchos,
  e vai pasando o tempo
  e queda atrás.
  
  E agora que tomei asento,
  recuperado o alento,
  agora que non busco
  atopo con facilidade.
  Agora que parou o tempo,
  Qque lembro por momentos,
  vago e camiño no futuro
  sen mirar atrás.
  
  E que facer
  cando te mire e lembre o que tive
  e valore o que obtiven
  e non saiba reaccionar?
  
  E a miña dúbida e a miña ledicia
  confundan os meus pensamentos
  e volva a perdelo todo
  como aquela vez.
  
• VECIÑO DE SOIDADE
  Letra e música: Días descalzos
  
  De postre as natillas con indiferencia,
  de noite as pastillas de aguantar a súa ausencia
  e lisquei as dez
  sen deixar nen unha pegada da miña pel.
  
  Segundo andar fronte á súa casa vivo
  mais ela non sospeita do que son testemuña:
  de cada un dos seus xestos de preocupación.
  Deixou a súa ironía, estrea dor.
  
  Como as ganas de poder berrar
  quéimanme os ollos de vela chorar
  mais a rúa entre os dous
  mais a rúa entre os dous.
  Son veciño de soidade.
  
  Onte á noite na fiestra cambiou o seu sillón,
  luces acendidas no seu cuarto,
  fume nas miñas cortinas desfacéndose.
  Non podo oir o seu berro lembrándome.
  
  Como as ganas de poder berrar
  quéimanme os ollos de vela chorar
  mais a rúa entre os dous
  mais a rúa entre os dous.
  Son veciño de soidade.
  
  Enfronte hoxe xa me ve como a vexo eu,
  os ollos confúndense co corazón.
  Mais a rúa entre os dous
  mais a rúa entre os dous.
  Son veciño da soidade.
  
  Como as ganas de poder berrar
  queimanme os ollos de tanto chorar.
  Mais a rúa entre os dous
  Mais a rúa entre os dous
  da man de soidade.

NOVOS PARTICIPANTES E MODIFICACIÓNS

• ÚLTIMOS PARTICIPANTES EN ANOTAR-SE
  E NOVAS ACTUACIÓNS:
  
  Samuel Leví, Sabado 1 de Xullo ás 23h.
  Yhosvanny Palma, Venres 7 de Xullo ás 23h.
  Pillo Astuto, Sabado 8 de Xullo ás 23h. (CANCELADO)
  Fermín Domeque, Mercores 12 de Xullo ás 23h.

• MODIFICACIÓNS:
  
  Cantautor-Mix DJ. Cato, Xoves 15 de Xuño ás 23h.
  
  Servando Barreiro Fernández, Mércores 5 de Xullo ás 23h.
  
  Julien Carballo Castro, Martes 18 de Xullo ás 23h.

• Exposición e audición :
  
  VINILOS E CDs de canción de autor até o 30 de agosto.
  
  
  
  
  
  
  

• ACTUACIÓNS FORA DE CONCURSO:

JAZZUF=MCX² : Xavier Pena: Guitarra
Xavier Núñez: Piano
Silvia Costas: Voz
Mikel Feijóo: Baixo

3 de xuño, 22 de xullo e 5 de agosto ás 23,30h.

SAXMACHINE:

Sabado 10 de xuño ás 23,30h.

DJ.CATO

.Xoves 15 de xuño ás 23h.

SAMUEL LEVÍ:
Diego y Samuel

22 e 29 de xuño ás 20 e 23,30h.

6 e 13 de xullo ás 20 e 23,30h.

4 de agosto ás 23,30h.- 5 de agosto ás 20,00h.- 11 e 12 de agosto ás 23 e 20h.- 18 e 19 de agosto ás 20h. e 23,30h.- 26 de agosto ás 20,00h.

JAZZ-TÉTE:

Yago Vázquez ; teclado
Jaime Garrido ; baixo
Ramiro Blanco ; batería
Felipe Villar ; guitarra

24 de xuño ás 23,30h.- 15 de xullo ás 23,30h.- 19 de agosto ás 23,30h.

7º Concerto "Enrique Montalvo"

Venres 9 - 6 - 06 ás 23 h. no Café UF R/Pracer 19 Vigo

ENRIQUE MONTALVO

Cancións :

• VIVO E MORRO
  Letra e música: Enrique Montalvo
  Vivo nunha cadea de aire
  entre barrotes de choiva
  a alma faise silencio
  a cada segundo que pasa.
  Crendo que son vento
  Crendo que son. Silencios tristes, silencios rotos.
  Crendo que son vento, crendo que son.
  
  Soño que rozo os teus bicos
  coa beira dos teus beizos
  náceseme a pena
  entre o medio das pernas.
  
  Vivo e morro porque vivo e morro pa que,
  porque sen ti non sei viver. Silencios rotos. Silencios tristes.
  
  Contan que cando un silencio faise canción
  fuxe a miña pena do meu corazón
  crendo que son vento, crendo que son.
  Silencios rotos. Silencios tristes.

• ALXECIRAS OU MADRID
  Letra e música: Enrique Montalvo

Na beiramar deste mundo
a piques estou de naufragar
xa non somos os de antes
hoxe tocounos marchar
xa non sei de onde veño
onde coño vou ir
pechádenos todas as portas
na beiramar deste mundo
porto de Alxeciras, porto de Madrid
ves e vas de porto en porto
non te comes nen un mendrugo
tómante por un pardillo.
Buracos no peto
porto de Alxeciras, porto de Madrid
Ilegal, ilegal, ilegal, ilegal.
Tolo mundo, mundo tolo
sociedades por todas partes
pero axuda por ningures
a cultura leva diñeiro
a pobreza sen liberdade
Ilegal, ilegal
Tolo mundo
Mundo tolo.

6º "Concerto "David Alvarez"

xoves (modificado) dia 16-6- 06 ás 23 h. no Café UF R/Pracer 19 Vigo

DAVID ALVAREZ

Cancións :

25
Letra e música: David Álvarez Canoa

Que soen as campás e o vento adornen
co noso idioma e as ganas de decir máis.
Que as nais descansen e que os nenos xoguen
nas alamedas con ganas de sorrir máis.
Porque mañá é 25 e teño algo para ti,
un recordo e certas ganas de seguir

Que maña veñan todas, veñan todos.
Viño novo con ganas de decir máis.
Coa fronte alta e con limpos ollos
e renovados folgos nas ganas de combatir máis.
Porque mañá é 25 e teño algo para ti
un recordo e todas as ganas de seguir

Que mañá brille o sol
cal se só brillase un día.
E que saia polas portas o son
da noble melodía,
do raio transparente,
do arume arpado
da costa verdecerte
do prácido luar
que esperte do seu sono
o teu fogar.

Que soen as campás e o vento adornen
co noso idioma e as ganas de decir máis.
Que os pais descansen e que as nenas xoguen
nas alamedas con ganas de sorrir máis.
Porque mañá é 25 e teño algo para ti
un recordo e todas as ganas de seguir.

CAPERUCITA FACHA
Letra e música: David Álvarez Canoa

Son unha rapaza moi formal,
as miñas amizades nunca falan mal.
Axudo á miña nai nas tarefas da cociña
e son o delirio das súas amigas.

A profesora me deixou
encargada de quitarlle o pó
ó crucifikxo e á bandeira nacional
e ó excelentísimo caudi-i-llo.

Ademáis son famosa dende o día aquel
no que a miña nai me chamou porque
quería que levase á casa de miña aboa,
ai, o ABC e unha tortilla española.

“Ai, miña filla, ten coidado
que se te despistas hai
un lobo comunista e separatista
que come nenos e nenas e te pode levar.”

Dende entón son protagonista
dun conto infantil
de xeito que me cha-a-man,
os correligionarios de partido e demais amigos,
Caperucita Fa-a-cha.

Pois ben, aquel día interneime no bosque
segura de min mesma e sin temor ó lobo,
mais, ó pasar a fonte da victoria
saiu de entre os matos.. aquela cousa.

I eu, sentíndome presa
oínlle preguntar: ¿A onde vas?,
vulgar representante da clase burguesa”.
E contesteille sen parar de temblar.

Para máis coña, o maldito lobo aquel
tiña un horrible acento francés,
Pero en verdade, non deixaba de ser guapo
e, todo hai que dicilo, tiña un enorme rabo.

Moi cortésmente me indicou
á esquerda do camiño un atallo.
E por alí marchei, lamentándome
de que, por desgracia, fose tan cortés.

Dende entón son protagonista
dun conto infantil
de xeito que me cha-a-man,
os correligionarios de partido e demais amigos,
Caperucita Fa-a-cha.

Chegada xa á casa da miña aboa,
pensando aínda no lobo petei na porta.
E, que sorpresa ó atoparme ó lobo guapo
que, deitado na cama, me estaba esperando.

E non sei no que pensaba
o redactor deste conto cando
escribiu esta parte da miña historia
pois pasou moito máis do que contan, abofé.

É pra rematar tan só decir
que, inoportuno apareceu por alí
un cazador de acento galego evidente,
creo que de Vilalba máis exactamente.

Despois de botar fóra aquel “chalao”
comemos a tortilla que
fixera miña nai e pra nos quentar,
fixemos unha fogueira co ABC.

Dende entón
vivo co meu lobo na súa gorida no interior do bosque.
A nosa vida é do máis harmoniosa.
E agora él me chama
Caperucita Roxa


COMPOSTELA 87
Letra e música: David Álvarez Canoa

Compostela oitenta e sete
primeiros de maio, a xente na rúa pasea
e o tempo pousa lenemente
o día na pedra, os raios na herba de pálido verde.

Café nas terrazas a prezo de ouro,
partidiña de mus: xuventude, divino tesouro.

Ca-ca-café nas terrazas a prezo de ouro,
partidiña de mus: xuventude, divino tesouro.

A tarde cae de vagariño,
a vida pasa reflectida nunhas gafas de sol,
unha nube atrevida, unha pomba perdida
unha clase aburrida á que nunca vou.

Ás oito de viños cos amigos, chapuzón de Ribeiro:
o mundo enteiro xira ó meu arredor

Ás oito de viños cos amigos, chapuzón de Ribeiro:
O mundo enteiro xira ó meu arredor

E na noite compostelana
un café galego con moita caña,
o Zequiña cantando, un amor de dous anos,
a Chusiña ó meu lado
e o peregrino que garda os mortos de Quintana.

Campo minado, tabaco de contrabando,
a descargar esta noite, quince mil pesetas,
que empanada.

Campo minado, tabaco de contrabando,
a descargar esta noite, quince mil pesetas,
que empanada.

Compostela oitenta e sete
primeiros de maio, a xente na rúa pasea
e o tempo pousa lenemente
o día na pedra, os raios na herba de pálido verde.

Café nas terrazas a prezo de ouro,
partidiña de mus: xuventude, divino tesouro.

Ca-ca-café nas terrazas a prezo de ouro,
partidiña de mus: xuventude, divino tesouro.

Caaaafé nas terrazas a prezo de ouro,
partidiña de mus: xuventude, divino tesouro.