Monday, July 10, 2006

14º Concerto "Andres Gonzalez Shuttleworth"

Venres 14 de xullo ás 23 h. no Café UF R/Pracer 19 Vigo


Andrés González Shuttleworth
Cancións:
  • CRAVADA NOS OLLOS
    Letra e música: Andrés González Shuttleworth

    Un home espertou despois dun longo soño:
    o mar ante os seus ollos
    en deserto tornou,
    a serpe que levaba en lanza voltou.
    O home sen dubidalo axeonllouse e a portou.

    Leva maxia cravada nos ollos
    leva maxia colgada no pescozo.

    Un pobo asulagado saiu a terra outra vez,
    o home coa súa lanza encheuno de prez.
    Pasaron cen anos e o home morreu,
    o pobo ardeu e coma un fénix renaceu.

    Levan maxia cravada nos ollos,
    levan maxia colgada no pescozo.

    O pobo mirou ó mundo, o mundo mirou ó pobo
    partiron a lanza e repartiron a plata.
    O pobo tornou mundo, o mundo tornou pobo.
    Alí onde partiron a lanza comezou a esperanza.

    Levamos maxia cravada nos ollos,
    levamos maxia colgada no pescozo.

  • TRAVESÍA DO CORAZÓN
    Letra e música: Andrés González Shuttleworth

    Lume, terra, auga, aire.
    Lume, mente colectiva
    aínda que torne cobarde
    non me separo da vida.
    Cun sorriso luminoso
    as últimas luces do porto.
    Unha vez que embarco
    fago toda a marea convosco.

    Travesía do corazón
    florecín no mar
    rebelde das tormentas
    ventos da ilusión.

    Atopei na madrugada
    unha illa perdida
    metida nunca gaiola
    no fondo do mare.
    Quero facela miña
    pero quedan en diante
    moitos meses de mare
    unha longa travesía.

    Travesía do corazón
    florecín no mar
    rebelde das tormentas
    ventos da ilusión.

  • EU T’AMEI
    Letra e música: Andrés González Shuttleworth

    O ceo rachaba
    e o val era douro.
    Entón eu souben
    que xa non era teu.
    E aínda que camiñes soa
    non me podes dicir
    que eu te esquecín.

    Que me leve o demo se non te amei.
    Que me leve o demo ó inferno con él.

    A túa vida é preciosa
    a miña unha podida.
    Fun levado da man
    como unha nena perdida.
    E no teu corazón
    xa non hai perdón.
    Pero non me podes dicir
    que son un ladrón.

    Que me leve o demo se non te amei.
    Que me leve o demo ó inferno con él.

    As estrelas dixeron
    que non era eu.
    Foi o amor o que me cegou.
    E agora que estás
    lonxe de min
    non me podes decir
    que eu non sentín.

    Que me leve o demo se non te amei.
    Que me leve o demo ó inferno con él.

2 comments:

Anonymous said...

Orixinal e nada pedante. Moito mellor a primeira parte do concerto, cos temas en galego.Paseino moi ben.

Anonymous said...

Soaba bastante ben, sobre todo algúns temas de guitarra e armónica.O que me gustou menos foron algunhas letras que non parecían demasiado curradas.